We leven in een spannende tijd. De ene crisis volgt de andere op en vrede lijkt ver weg. Waar vinden we in deze tijd hoop? En hoe ziet die hoop eruit? Misschien moeten we eerst in beweging komen om hoop in deze tijd te vinden.
De voorgangers van de protestantse gemeenten van Deventer, Diepenveen, Colmschate-Schalkhaar en Bathmen-Okkenbroek sluiten aan bij het jaarthema ‘Ga mee!’ Deze keer Saar Hoogendijk, predikant van de Lebuinuskerkgemeente in Deventer.
Ga mee! Naar buiten…
Soms wil ik de Geest maar niet krijgen. Als ik weer eens zit te ploeteren op een preek of inspiratie zoek voor een stukje dat de deadline al gepasseerd is. Wonderlijk of niet, als ik maar strak achter m’n bureau blijf zitten is er weinig kans dat er iets in beweging komt. Hier spreekt de ervaring. Besluit ik dan eenmaal om toch maar even naar buiten te gaan, aan de wandel, dan gebeurt het niet zelden dat ik nog voor ik goed en wel de hoek om ben al een eerste inval heb. Als je lijf in beweging komt, is er kans dat er ook iets met je geest gebeurt. Hoe zou die beweeglijke Geest van God, die waait waarheen zij wil, ook vat kunnen krijgen op een verkrampte situatie? Hoewel het de Geest nooit aan creativiteit ontbreekt natuurlijk.
Met Pinksteren zitten de apostelen in afwachting bij elkaar als ineens een geluid als van een hevige windvlaag het huis vervult. Een soort vuurtongetjes verschijnen op ieder hoofd. De Geest heeft haar weg gevonden onder de mensen en dan kan het maar één kant op bewegen: naar buiten. Waar het wonder gebeurt, dat degenen die de Geest hebben gekregen de taal van de ander blijken te spreken. Gezien te zijn, begrepen te worden… Wat een enthousiasme brengt dat teweeg! Enthousiasme betekent letterlijk ‘van God vervuld’.
In deze tijd waarin polarisatie zo aanwezig is en bang kan maken, klinkt de even hoopvolle als kritische opdracht: niet anderen dwingen om jouw taal te spreken of ze anders buiten spel zetten, maar naar de ander toe gaan. Met openheid en oprechte nieuwsgierigheid naar wat die ander beweegt, waar hij of zij misschien onder lijdt – om dan samen te ontdekken hoe de Geest leven brengt, dat altijd ook samenleven is. ‘Waar zonen en dochters zullen profeteren, jongeren visioenen zien en oude mensen droomgezichten.’ (Handelingen 2 en Joël 3). Samenleven kan niet naar het verleden of naar binnen gericht zijn; de Geest grijpt daarop in. Met speelse vlammetjes die wel moéten dansen op hoofden en in harten. Ga mee, fluistert en blaast en vlamt de Geest, naar buiten!
Wie kunnen wij verrassen met onze oprechte interesse en nabijheid? Daar speelt de Geest onherroepelijk mee!
