Dominee Saar Hoogendijk
Voor mij begint hoop dicht bij huis, om precies te zijn in onze tuin. Sinds een klein jaar wonen we in Diepenveen. Vorig jaar was er nog niet zoveel te beleven in de tuin, al wil ik de eekhoorn die druk was met okkernoten niet uitvlakken. Ondertussen hebben we (nou ja: Jan) veel tegels gewipt en bloemperken gemaakt in het grasveld. In het nieuwe tuinieren bestaat onkruid niet meer, dat is wel fijn. In de voortuin is nu een kleine vijver. En dan is het een kwestie van geduld en ogen en oren goed de kost geven. Ja, juffers en kikkers! Er landt een koninginnenpage op een bloem, en dan ineens een zeldzame kleine parelmoervlinder. Het hoopvolle zit erin dat je alleen maar een paar eenvoudige voorwaarden hoeft te scheppen om te merken dat de natuur veerkrachtig is. Je moet vooral dingen láten. Geen strak gazonnetje dus aan de Hemeltjenskampweg.
Toch heeft hoop ook een heel ander gezicht, minder idyllisch. Ik zie beelden van de support demonstratie bij de A12 op 9 september langskomen. Er hangt een hoopvolle sfeer van vrolijkheid en urgentie, laat ik me vertellen. Of ik het blokkeren van de A12 nou zo’n goed idee vind, daar ben ik niet uit. Maar dat er een groeiend protest is tegen de grote belastingvoordelen die de fossiele industrie geniet, daar sluit ik me bij aan. We kunnen nog zoveel tegels wippen, daarmee redden we Gods goede schepping niet.
Kerkvader Augustinus zei ooit: ‘De hoop heeft twee dochters: woede en moed. Woede over de situatie zoals zij is en de moed om er iets aan te veranderen.’ Dat is een profetisch geluid, nodig om tot inkeer en verandering te komen. Waarom zouden we wel rustig op een zondagmorgen in de dienst over dwarse profeten lezen en er ‘ja en amen’ op zeggen, maar profetische stemmen in onze tijd negeren of afkeuren? Dat ook woede en moed een teken van hoop kunnen zijn, actieve hoop, dat scherpt mijn blik en daagt mij uit om meer en meer de gewenste verandering te leven. Hoop, inclusief woede en moed, doet leven.
De eekhoorn begint ondertussen weer noten te verzamelen voor een nieuwe winter. Hij biedt mij hoop om te koesteren. De klimaatmars op 12 november kan op me rekenen. Dat is hoop die doet leven.
