Tekst: Ellen van ‘t Net
—
Een mooie gelegenheid om terug te kijken. Mijn eerste dienst herinner ik mij nog goed. Dat was eind september 2013. Ik werd in de bediening gesteld en ik speelde de Toccata, Adagio en Fuga van Bach. En toen kon ik aan de slag…
De cantorij.
Het begin was voor mij best spannend.
De fusie had inmiddels zijn beslag gekregen. Verschillende muziekpraktijken moesten op elkaar worden afgestemd. Het afscheid van Jan Kleinbussink viel velen zwaar. Er vertrokken een paar leden bij de cantorij. Mensen hadden verschillende verwachtingen. Ik voerde wat veranderingen door t.a.v. het aantal repetities. En ik heb natuurlijk mijn eigen benadering en mijn eigen manier van werken.
Dat was een heel proces. Het groeide, mensen raakten gewend, er kwamen nieuwe leden bij. Ook bijvoorbeeld de ouders van de Torenvalkjes. Niet iedereen is lid van onze gemeente, maar men is wel erg betrokken. Elke maand zingen we weer en meestal nieuwe dingen. Er wordt trouw gestudeerd. Daar zit veel energie in. De een en ander heeft vanuit het verleden wel een binding met de kerk en wil zich graag dienstbaar opstellen en een bijdrage leveren aan de liturgie. De muziek en de uitstraling van de kerk en de gemeente trekken hen.
De cantorij is nu mijn favoriete koor. Er heerst een goede sfeer. Inmiddels is het cantorijweekend elke maand een feest voor mij.
De Torenvalkjes.
In het begin werkte ik met ds. Ingrid de Zwart samen in de snuffelcatechese. Toen bedachten we dat het misschien leuk zou zijn om een kinderkoor op te richten. In het begin waren dat kleinere projecten, maar het groeide uit tot een stevig kinderkoor. We zingen in de kerk en treden ook daarbuiten regelmatig op. Zij leveren ook een bijdrage aan het concert Abendmusiken op 10 december. Ik vind het fijn en belangrijk om hun ook e.e.a. te leren over de geschiedenis van de stukken die we zingen en over de thematiek. Zoals deze keer over goed en kwaad. De kinderen vinden dat ook heel boeiend.
Het orgel.
In 2016 is de restauratie van het orgel begonnen. Ik kwam hierdoor terecht in een vakwereld die heel gespecialiseerd is. Een echte mannenwereld, waar ik wel aan moest wennen. Ik heb veel geleerd over de samenstelling van de metalen van de orgelpijpen, de lijmsoorten, de werking van het hout, de invloed van de verschillende temperaturen. Heel interessant!
En daarnaast de financiële kant niet te vergeten. Dat is een heel diplomatiek en precair proces. Waar kun je het beste subsidie aanvragen en wanneer start je dan de restauratie. We zitten nu in de laatste fase voor de komende restauratie waarbij de balgen, die lek zijn, geheel moeten worden hersteld. En een deel van het houten mechaniek is versleten. Gelukkig hebben we inmiddels een uitstekende orgelcommissie, die geen kans onbenut laat om voor het prachtige, gehele plan te gaan.
Het ambt van cantor-organist.
Het Hanzejubileum wordt afgesloten met een Abendmusiken, zoals Dieterich Buxtehude deze in zijn Marienkirche in Lübeck heeft georganiseerd. (Hierover kunt u elders in dit blad meer lezen). Heel fijn dat dat in onze kerk plaatsvindt en dat de Lebuinuscantorij en de Torenvalkjes dit programma samen met het geweldige Margaretha Consort gaan uitvoeren.
Ter voorbereiding heb ik me verdiept in het leven en werk van de componist. Ik vond het bijzonder om te ervaren dat er t.a.v. het ambt van cantor-organist niet veel is veranderd. Ook Buxtehude genoot van het maken van mooie muziek als organist, koordirigent en componist. Ook in zijn tijd speelde de vraag welke muziek er wel of niet kan in de kerk of in een kerkdienst. Ook hij had te maken met bestuurders die bepaalde verwachtingen hadden. Ook hij moest met anderen samenwerken, zoals ik nu met Teus samenwerk. Ik prijs mij gelukkig met deze trouwe collega. Achter de schermen zoekt hij heel veel voor me uit en is altijd bereid te helpen. Zowel toen als nu raakte de ambitie soms over de realiteit heen, maar er gebeurde iets moois en mensen werden geraakt door de muziek.
Ik kan terugkijken op 10 mooie jaren waarin samen met deze gemeente op het terrein van de kerkmuziek veel tot stand is gebracht. Onze kerk is een prachtige plek vol verhalen. Ik voel me hier samen met Nils en Marlene erg thuis. Het is mijn wens eraan bij te dragen dat zowel gemeenteleden als ook anderen in Deventer samen kunnen genieten van de muziek, dit samen beleven en samen delen.
